Praktijkverhaal
Een moeder aan de telefoon… En de vraag of ik haar zoon kan helpen? Hij is een slim kind, randje hoogbegaafd. Hij vindt het heel belangrijk dat alles goed gaat. Ook de buitenwereld moet vinden dat het goed gaat. Hij gaat daardoor ook liegen of verzwijgen. Moeder denkt dat hij niet tot last wil zijn. Heeft hij bijvoorbeeld verloren met voetbal, zegt hij dat hij gewonnen heeft. Of laatst is hij gevallen met de fiets en zegt hier niets over, terwijl er een aantal dingen aan de fiets kapot zijn. Hij pikt veel dingen op, zoals een goede of slechte sfeer. Ook heeft hij aandacht voor wat een ander nodig heeft.
"Kan je hem hierbij helpen?", vraagt deze moeder. "Ja, dat denk ik wel.", antwoord ik. En ik vraag haar hoe ze bij mij terechtgekomen is. Ik ben benieuwd of ze de informatie van mijn website ook herkent bij haar zoon. Die gevoelige aard? Ja, dat klopt, geeft ze aan. “En herken je dat ook bij je man of bij jezelf?” vraag ik. Ze geeft aan dat ze het beiden herkennen en dat moeder zelf behoorlijk tegen de lamp gelopen is. Ze is arts op de afdeling Geriatrie in het ziekenhuis. Maar de resultaatgerichtheid en de prestatiedruk met de vele prikkels op de afdeling hebben ervoor gezorgd dat ze is gestopt met haar werk en in een burn-out zit. Ze is veel gaan lezen over die sensitieve aard van zichzelf en er is een wereld opengegaan. Zoveel herkenning. Zo veel duidelijker waarom de huidige job met bijbehorende omgeving haar niet meer paste...
En ik… ik kan alleen maar denken: “Jee, wat een talent gaat er toch steeds op deze manier verloren, omdat we niet meer kijken naar de mens die zijn taken moet uitvoeren. Maar naar het systeem, dat steeds beter en sneller moet draaien.” Maar ten koste van wat! Ik kan er niet over uit. Dit is wat ik zie gebeuren als je sensitief bent. Je kunt je talent niet meer benutten op een plek waar jij zo hard nodig bent.
Wil je meer weten over hoogsensitiviteit (in de klas)?